Sooreh المعارج
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ سَأَلَ سَآئِلُۢ بِعَذَابٖ وَاقِعٖ
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ تقاضاكنندهاى تقاضاى عذابى كرد كه واقع شد!
لِّلۡكَٰفِرِينَ لَيۡسَ لَهُۥ دَافِعٞ
2اين عذاب مخصوص كافران است، و هيچ كس نمىتواند آن را دفع كند،
مِّنَ ٱللَّهِ ذِي ٱلۡمَعَارِجِ
3از سوى خداوند ذى المعارج [خداوندى كه فرشتگانش بر آسمانها صعود و عروج مىكنند]!
تَعۡرُجُ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ وَ ٱلرُّوحُ إِلَيۡهِ فِي يَوۡمٖ كَانَ مِقۡدَارُهُۥ خَمۡسِينَ أَلۡفَ سَنَةٖ
4فرشتگان و روح [فرشته مقرب خداوند] بسوى او عروج مىكنند در آن روزى كه مقدارش پنجاه هزار سال است!
فَٱصۡبِرۡ صَبۡرٗا جَمِيلًا
5پس صبر جميل پيشه كن،
إِنَّهُمۡ يَرَوۡنَهُۥ بَعِيدٗا
6زيرا آنها آن روز را دور مىبينند،
وَ نَرَىٰهُ قَرِيبٗا
7و ما آن را نزديك مىبينيم!
يَوۡمَ تَكُونُ ٱلسَّمَآءُ كَٱلۡمُهۡلِ
8همان روز كه آسمان همچون فلز گداخته مىشود،
وَ تَكُونُ ٱلۡجِبَالُ كَٱلۡعِهۡنِ
9و كوهها مانند پشم رنگين متلاشى خواهد بود،
وَ لَا يَسَۡٔلُ حَمِيمٌ حَمِيمٗا
10و هيچ دوست صميمى سراغ دوستش را نمىگيرد!
يُبَصَّرُونَهُمۡ يَوَدُّ ٱلۡمُجۡرِمُ لَوۡ يَفۡتَدِي مِنۡ عَذَابِ يَوۡمِئِذِۢ بِبَنِيهِ
11آنها را نشانشان مىدهند (ولى هر كس گرفتار كار خويشتن است)، چنان است كه گنهكار دوست مىدارد فرزندان خود را در برابر عذاب آن روز فدا كند،
وَ صَٰحِبَتِهِۦ وَ أَخِيهِ
12و همسر و برادرش را،
وَ فَصِيلَتِهِ ٱلَّتِي تُٔۡوِيهِ
13و قبيلهاش را كه هميشه از او حمايت مىكرد،
وَ مَن فِي ٱلۡأَرۡضِ جَمِيعٗا ثُمَّ يُنجِيهِ
14و همه مردم روى زمين را تا مايه نجاتش گردند؛
كَلَّآ إِنَّهَا لَظَىٰ
15اما هرگز چنين نيست (كه با اينها بتوان نجات يافت، آرى) شعلههاى سوزان آتش است،
نَزَّاعَةٗ لِّلشَّوَىٰ
16دست و پا و پوست سر را مىكند و مىبرد!
تَدۡعُواْ مَنۡ أَدۡبَرَ وَ تَوَلَّىٰ
17و كسانى را كه به فرمان خدا پشت كردند صدا مىزند،
وَ جَمَعَ فَأَوۡعَىٰٓ
18و (همچنين آنها كه) اموال را جمع و ذخيره كردند!
إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ خُلِقَ هَلُوعًا
19به يقين انسان حريص و كمطاقت آفريده شده است،
إِذَا مَسَّهُ ٱلشَّرُّ جَزُوعٗا
20هنگامى كه بدى به او رسد بيتابى مىكند،
وَ إِذَا مَسَّهُ ٱلۡخَيۡرُ مَنُوعًا
21و هنگامى كه خوبى به او رسد مانع ديگران مىشود (و بخل مىورزد)،
إِلَّا ٱلۡمُصَلِّينَ
22مگر نمازگزاران،
ٱلَّذِينَ هُمۡ عَلَىٰ صَلَاتِهِمۡ دَآئِمُونَ
23آنها كه نمازها را پيوسته بجا مىآورند،
وَ ٱلَّذِينَ فِيٓ أَمۡوَٰلِهِمۡ حَقّٞ مَّعۡلُومٞ
24و آنها كه در اموالشان حق معلومى است ...
لِّلسَّآئِلِ وَ ٱلۡمَحۡرُومِ
25براى تقاضاكننده و محروم،
وَ ٱلَّذِينَ يُصَدِّقُونَ بِيَوۡمِ ٱلدِّينِ
26و آنها كه به روز جزا ايمان دارند،
وَ ٱلَّذِينَ هُم مِّنۡ عَذَابِ رَبِّهِم مُّشۡفِقُونَ
27و آنها كه از عذاب پروردگارشان بيمناكند،
إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمۡ غَيۡرُ مَأۡمُونٖ
28چرا كه هيچ كس از عذاب پروردگارش در امان نيست،
وَ ٱلَّذِينَ هُمۡ لِفُرُوجِهِمۡ حَٰفِظُونَ
29و آنها كه دامان خويش را (از بىعفتى) حفظ مىكنند،
إِلَّا عَلَىٰٓ أَزۡوَٰجِهِمۡ أَوۡ مَا مَلَكَتۡ أَيۡمَٰنُهُمۡ فَإِنَّهُمۡ غَيۡرُ مَلُومِينَ
30جز با همسران و كنيزان (كه در حكم همسرند آميزش ندارند)، چرا كه در بهرهگيرى از اينها مورد سرزنش نخواهند بود!
فَمَنِ ٱبۡتَغَىٰ وَرَآءَ ذَٰلِكَ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡعَادُونَ
31و هر كس جز اينها را طلب كند، متجاوز است!
وَ ٱلَّذِينَ هُمۡ لِأَمَٰنَٰتِهِمۡ وَ عَهۡدِهِمۡ رَٰعُونَ
32و آنها كه امانتها و عهد خود را رعايت مىكنند،
وَ ٱلَّذِينَ هُم بِشَهَٰدَٰتِهِمۡ قَآئِمُونَ
33و آنها كه با اداى شهادتشان قيام مىنمايند،
وَ ٱلَّذِينَ هُمۡ عَلَىٰ صَلَاتِهِمۡ يُحَافِظُونَ
34و آنها كه بر نماز مواظبت دارند،
أُوْلَٰٓئِكَ فِي جَنَّٰتٖ مُّكۡرَمُونَ
35آنان در باغهاى بهشتى (پذيرايى و) گرامى داشته مىشوند.
فَمَالِ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ قِبَلَكَ مُهۡطِعِينَ
36اين كافران را چه مىشود كه با سرعت نزد تو مىآيند ...
عَنِ ٱلۡيَمِينِ وَ عَنِ ٱلشِّمَالِ عِزِينَ
37از راست و چپ، گروه گروه (و آرزوى بهشت دارند)!
أَيَطۡمَعُ كُلُّ ٱمۡرِيٕٖ مِّنۡهُمۡ أَن يُدۡخَلَ جَنَّةَ نَعِيمٖ
38آيا هر يك از آنها (با اين اعمال زشتش) طمع دارد كه او را در بهشت پر نعمت الهى وارد كنند؟!
كَلَّآ إِنَّا خَلَقۡنَٰهُم مِّمَّا يَعۡلَمُونَ
39هرگز چنين نيست؛ ما آنها را از آنچه خودشان مىدانند آفريدهايم!
فَلَآ أُقۡسِمُ بِرَبِّ ٱلۡمَشَٰرِقِ وَ ٱلۡمَغَٰرِبِ إِنَّا لَقَٰدِرُونَ
40سوگند به پروردگار مشرقها و مغربها كه ما قادريم ...
عَلَىٰٓ أَن نُّبَدِّلَ خَيۡرٗا مِّنۡهُمۡ وَ مَا نَحۡنُ بِمَسۡبُوقِينَ
41كه جاى آنان را به كسانى بدهيم كه از آنها بهترند؛ و ما هرگز مغلوب نخواهيم شد!
فَذَرۡهُمۡ يَخُوضُواْ وَ يَلۡعَبُواْ حَتَّىٰ يُلَٰقُواْ يَوۡمَهُمُ ٱلَّذِي يُوعَدُونَ
42آنان را به حال خود واگذار تا در باطل خود فروروند و بازى كنند تا زمانى كه روز موعود خود را ملاقات نمايند!
يَوۡمَ يَخۡرُجُونَ مِنَ ٱلۡأَجۡدَاثِ سِرَاعٗا كَأَنَّهُمۡ إِلَىٰ نُصُبٖ يُوفِضُونَ
43همان روز كه از قبرها بسرعت خارج مىشوند، گويى به سوى بتها مىدوند ...
خَٰشِعَةً أَبۡصَٰرُهُمۡ تَرۡهَقُهُمۡ ذِلَّةٞ ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمُ ٱلَّذِي كَانُواْ يُوعَدُونَ
44در حالى كه چشمهايشان از شرم و وحشت به زير افتاده، و پردهاى از ذلت و خوارى آنها را پوشانده است! اين همان روزى است كه به آنها وعده داده مىشد!